﴿1﴾ به خورشید و گسترش نور آن سوگند، |
﴿2﴾ و به ماه هنگامی که بعد از آن درآید، |
﴿3﴾ و به روز هنگامی که صفحه زمین را روشن سازد، |
﴿4﴾ و به شب آن هنگام که زمین را بپوشاند، |
﴿5﴾ و قسم به آسمان و کسی که آسمان را بنا کرده، |
﴿6﴾ و به زمین و کسی که آن را گسترانیده، |
﴿7﴾ و قسم به جان آدمی و آن کس که آن را (آفریده و) منظّم ساخته، |
﴿8﴾ سپس فجور و تقوا (شرّ و خیرش) را به او الهام کرده است، |
﴿9﴾ که هر کس نفس خود را پاک و تزکیه کرده، رستگار شده؛ |
﴿10﴾ و آن کس که نفس خویش را با معصیت و گناه آلوده ساخته، نومید و محروم گشته است! |
﴿11﴾ قوم «ثمود» بر اثر طغیان، (پیامبرشان را) تکذیب کردند، |
﴿12﴾ آنگاه که شقی‌ترین آنها بپاخاست، |
﴿13﴾ و فرستاده الهی [= صالح] به آنان گفت: «ناقه خدا [= همان شتری که معجزه الهی بود] را با آبشخورش واگذارید (و مزاحم آن نشوید)!» |
﴿14﴾ ولی آنها او را تکذیب و ناقه را پی کردند (و به هلاکت رساندند)؛ از این رو پروردگارشان آنها (و سرزمینشان) را بخاطر گناهانشان در هم کوبید و با خاک یکسان و صاف کرد! |
﴿15﴾ و او هرگز از فرجام این کار [= مجازات ستمگران] بیم ندارد! |