سوره عبس

﴿1﴾ چهره در هم کشید و روی برتافت...

﴿2﴾ از اینکه نابینایی به سراغ او آمده بود!

﴿3﴾ تو چه می‌دانی شاید او پاکی و تقوا پیشه کند،

﴿4﴾ یا متذکّر گردد و این تذکّر به حال او مفید باشد!

﴿5﴾ امّا آن کس که توانگر است،

﴿6﴾ تو به او روی می‌آوری،

﴿7﴾ در حالی که اگر او خود را پاک نسازد، چیزی بر تو نیست!

﴿8﴾ امّا کسی که به سراغ تو می‌آید و کوشش می‌کند،

﴿9﴾ و از خدا ترسان است،

﴿10﴾ تو از او غافل می‌شوی!

﴿11﴾ هرگز چنین نیست که آنها می‌پندارند؛ این (قرآن) تذکّر و یادآوری است،

﴿12﴾ و هر کس بخواهد از آن پند می‌گیرد!

﴿13﴾ در الواح پرارزشی ثبت است،

﴿14﴾ الواحی والاقدر و پاکیزه،

﴿15﴾ به دست سفیرانی است‌

﴿16﴾ والا مقام و فرمانبردار و نیکوکار!

﴿17﴾ مرگ بر این انسان، چقدر کافر و ناسپاس است!

﴿18﴾ (خداوند) او را از چه چیز آفریده است؟!

﴿19﴾ او را از نطفه ناچیزی آفرید، سپس اندازه‌گیری کرد و موزون ساخت،

﴿20﴾ سپس راه را برای او آسان کرد،

﴿21﴾ بعد او را میراند و در قبر پنهان نمود،

﴿22﴾ سپس هرگاه بخواهد او را زنده می‌کند!

﴿23﴾ چنین نیست که او می‌پندارد؛ او هنوز آنچه را (خدا) فرمان داده، اطاعت نکرده است!

﴿24﴾ انسان باید به غذای خویش (و آفرینش آن) بنگرد!

﴿25﴾ ما آب فراوان از آسمان فرو ریختیم،

﴿26﴾ سپس زمین را از هم شکافتیم،

﴿27﴾ و در آن دانه‌های فراوانی رویاندیم،

﴿28﴾ و انگور و سبزی بسیار،

﴿29﴾ و زیتون و نخل فراوان،

﴿30﴾ و باغهای پردرخت،

﴿31﴾ و میوه و چراگاه،

﴿32﴾ تا وسیله‌ای برای بهره‌گیری شما و چهارپایانتان باشد!

﴿33﴾ هنگامی که آن صدای مهیب [= صیحه رستاخیز] بیاید، (کافران در اندوه عمیقی فرومی‌روند)!

﴿34﴾ در آن روز که انسان از برادر خود می‌گریزد،

﴿35﴾ و از مادر و پدرش،

﴿36﴾ و زن و فرزندانش؛

﴿37﴾ در آن روز هر کدام از آنها وضعی دارد که او را کاملاً به خود مشغول می‌سازد!

﴿38﴾ چهره‌هائی در آن روز گشاده و نورانی است،

﴿39﴾ خندان و مسرور است؛

﴿40﴾ و صورتهایی در آن روز غبارآلود است،

﴿41﴾ و دود تاریکی آنها را پوشانده است،

﴿42﴾ آنان همان کافران فاجرند!