﴿1﴾ ما نوح را به سوی قومش فرستادیم و گفتیم: «قوم خود را انذار کن پیش از آنکه عذاب دردناک به سراغشان آید!» |
﴿2﴾ گفت: «ای قوم! من برای شما بیم‌دهنده آشکاری هستم، |
﴿3﴾ که خدا را پرستش کنید و از مخالفت او بپرهیزید و مرا اطاعت نمایید! |
﴿4﴾ اگر چنین کنید، خدا گناهانتان را می‌آمرزد و تا زمان معیّنی شما را عمر می‌دهد؛ زیرا هنگامی که اجل الهی فرا رسد، تأخیری نخواهد داشت اگر می‌دانستید!» |
﴿5﴾ (نوح) گفت: «پروردگارا! من قوم خود را شب و روز (بسوی تو) دعوت کردم، |
﴿6﴾ امّا دعوت من چیزی جز فرار از حقّ بر آنان نیفزود! |
﴿7﴾ و من هر زمان آنها را دعوت کردم که (ایمان بیاورند و) تو آنها را بیامرزی، انگشتان خویش را در گوشهایشان قرار داده و لباسهایشان را بر خود پیچیدند، و در مخالفت اصرار ورزیدند و به شدّت استکبار کردند! |
﴿8﴾ سپس من آنها را با صدای بلند (به اطاعت فرمان تو) دعوت کردم، |
﴿9﴾ سپس آشکارا و نهان (حقیقت توحید و ایمان را) برای آنان بیان داشتم! |
﴿10﴾ به آنها گفتم: «از پروردگار خویش آمرزش بطلبید که او بسیار آمرزنده است... |
﴿11﴾ تا بارانهای پربرکت آسمان را پی در پی بر شما فرستد، |
﴿12﴾ و شما را با اموال و فرزندان فراوان کمک کند و باغهای سرسبز و نهرهای جاری در اختیارتان قرار دهد! |
﴿13﴾ چرا شما برای خدا عظمت قائل نیستید؟! |
﴿14﴾ در حالی که شما را در مراحل مختلف آفرید (تا از نطفه به انسان کامل رسیدید)! |
﴿15﴾ آیا نمی‌دانید چگونه خداوند هفت آسمان را یکی بالای دیگری آفریده است، |
﴿16﴾ و ماه را در میان آسمانها مایه روشنایی، و خورشید را چراغ فروزانی قرار داده است؟! |
﴿17﴾ و خداوند شما را همچون گیاهی از زمین رویانید، |
﴿18﴾ سپس شما را به همان زمین بازمی‌گرداند، و بار دیگر شما را خارج می‌سازد! |
﴿19﴾ و خداوند زمین را برای شما فرش گسترده‌ای قرار داد... |
﴿20﴾ تا از راههای وسیع و دره‌های آن بگذرید (و به هر جا می‌خواهید بروید)!» |
﴿21﴾ نوح (بعد از نومیدی از هدایت آنان) گفت: «پروردگارا! آنها نافرمانی من کردند و از کسانی پیروی نمودند که اموال و فرزندانشان چیزی جز زیانکاری بر آنها نیفزوده است! |
﴿22﴾ و (این رهبران گمراه) مکر عظیمی به کار بردند... |
﴿23﴾ و گفتند: دست از خدایان و بتهای خود برندارید (به خصوص) بتهای «وَد»، «سواع»، «یغوث»، «یعوق» و «نسر» را رها نکنید! |
﴿24﴾ و آنها گروه بسیاری را گمراه کردند! خداوندا، ظالمان را جز ضلالت میفزا!» |
﴿25﴾ (آری، سرانجام) همگی بخاطر گناهانشان غرق شدند و در آتش دوزخ وارد گشتند، و جز خدا یاورانی برای خود نیافتند! |
﴿26﴾ نوح گفت: «پروردگارا! هیچ یک از کافران را بر روی زمین باقی مگذار! |
﴿27﴾ چرا که اگر آنها را باقی بگذاری، بندگانت را گمراه می‌کنند و جز نسلی فاجر و کافر به وجود نمی‌آورند! |
﴿28﴾ پروردگارا! مرا، و پدر و مادرم و تمام کسانی را که با ایمان وارد خانه من شدند، و جمیع مردان و زنان باایمان را بیامرز؛ و ظالمان را جز هلاکت میفزا!» |