﴿1﴾ سوگند به بادهایی که (ابرها را) به حرکت درمی‌آورند، |
﴿2﴾ سوگند به آن ابرها که بار سنگینی (از باران را) با خود حمل می‌کنند، |
﴿3﴾ و سوگند به کشتیهایی که به آسانی به حرکت درمی‌آیند، |
﴿4﴾ و سوگند به فرشتگانی که کارها را تقسیم می‌کنند، |
﴿5﴾ (آری سوگند به همه اینها) که آنچه به شما وعده شده قطعاً راست است؛ |
﴿6﴾ و بی‌شکّ (رستاخیز) و جزای اعمال واقع‌شدنی است! |
﴿7﴾ قسم به آسمان که دارای چین و شکنهای زیباست، |
﴿8﴾ که شما (درباره قیامت) در گفتاری مختلف و گوناگونید! |
﴿9﴾ (تنها) کسی از ایمان به آن منحرف می‌شود که از قبول حقّ سرباز می‌زند! |
﴿10﴾ کشته باد دروغگویان (و مرگ بر آنها)! |
﴿11﴾ همانها که در جهل و غفلت فرو رفته‌اند، |
﴿12﴾ و پیوسته سؤال می‌کنند: «روز جزا چه موقع است؟!» |
﴿13﴾ (آری) همان روزی است که آنها را بر آتش می‌سوزانند! |
﴿14﴾ (و گفته می‌شود:) بچشید عذاب خود را، این همان چیزی است که برای آن شتاب داشتید! |
﴿15﴾ به یقین، پرهیزگاران در باغهای بهشت و در میان چشمه‌ها قرار دارند، |
﴿16﴾ و آنچه پروردگارشان به آنها بخشیده دریافت می‌دارند، زیرا پیش از آن (در سرای دنیا) از نیکوکاران بودند! |
﴿17﴾ آنها کمی از شب را می‌خوابیدند، |
﴿18﴾ و در سحرگاهان استغفار می‌کردند، |
﴿19﴾ و در اموال آنها حقّی برای سائل و محروم بود! |
﴿20﴾ و در زمین آیاتی برای جویندگان یقین است، |
﴿21﴾ و در وجود خود شما (نیز آیاتی است)؛ آیا نمی‌بینید؟! |
﴿22﴾ و روزی شما در آسمان است و آنچه به شما وعده داده می‌شود! |
﴿23﴾ سوگند به پروردگار آسمان و زمین که این مطلب حقّ است همان گونه که شما سخن می‌گویید! |
﴿24﴾ آیا خبر مهمانهای بزرگوار ابراهیم به تو رسیده است؟ |
﴿25﴾ در آن زمان که بر او وارد شدند و گفتند: «سلام بر تو!» او گفت: «سلام بر شما که جمعیّتی ناشناخته‌اید!» |
﴿26﴾ سپس پنهانی به سوی خانواده خود رفت و گوساله فربه (و بریان شده‌ای را برای آنها) آورد، |
﴿27﴾ و نزدیک آنها گذارد، (ولی با تعجّب دید دست بسوی غذا نمی‌برند) گفت: «آیا شما غذا نمی‌خورید؟!» |
﴿28﴾ و از آنها احساس وحشت کرد، گفتند: «نترس (ما رسولان و فرشتگان پروردگار توایم)!» و او را بشارت به تولّد پسری دانا دادند. |
﴿29﴾ در این هنگام همسرش جلو آمد در حالی که (از خوشحالی و تعجّب) فریاد می‌کشید به صورت خود زد و گفت: «(آیا پسری خواهم آورد در حالی که) پیرزنی نازا هستم؟!» |
﴿30﴾ گفتند: «پروردگارت چنین گفته است، و او حکیم و داناست!» |
﴿31﴾ (ابراهیم) گفت: «مأموریت شما چیست ای فرستادگان (خدا)؟» |
﴿32﴾ گفتند: «ما به سوی قوم مجرمی فرستاده شده‌ایم... |
﴿33﴾ تا بارانی از «سنگ - گِل» بر آنها بفرستیم؛ |
﴿34﴾ سنگهایی که از ناحیه پروردگارت برای اسرافکاران نشان گذاشته شده است!» |
﴿35﴾ ما مؤمنانی را که در آن شهرها(ی قوم لوط) زندگی می‌کردند (قبل از نزول عذاب) خارج کردیم، |
﴿36﴾ ولی جز یک خانواده باایمان در تمام آنها نیافتیم! |
﴿37﴾ و در آن (شهرهای بلا دیده) نشانه‌ای روشن برای کسانی که از عذاب دردناک می‌ترسند به جای گذاردیم. |
﴿38﴾ و در (زندگی) موسی نیز (نشانه و درس عبرتی بود) هنگامی که او را با دلیلی آشکار به سوی فرعون فرستادیم؛ |
﴿39﴾ امّا او با تمام وجودش از وی روی برتافت و گفت: «این مرد یا ساحر است یا دیوانه!» |
﴿40﴾ از این رو ما او و لشکریانش را گرفتیم و به دریا افکندیم در حالی که در خور سرزنش بود! |
﴿41﴾ و (همچنین) در سرگذشت «عاد» (آیتی است) در آن هنگام که تندبادی بی‌باران بر آنها فرستادیم، |
﴿42﴾ که بر هیچ چیز نمی‌گذشت مگر اینکه آن را همچون استخوانهای پوسیده می‌ساخت. |
﴿43﴾ و نیز در سرگذشت قوم «ثمود» عبرتی است در آن هنگام که به آنان گفته شد: «مدّتی کوتاه بهره‌مند باشید (و سپس منتظر عذاب)!» |
﴿44﴾ آنها از فرمان پروردگارشان سرباز زدند، و صاعقه آنان را فراگرفت در حالی که (خیره خیره) نگاه می‌کردند (بی‌آنکه قدرت دفاع داشته باشند)! |
﴿45﴾ چنان بر زمین افتادند که توان برخاستن نداشتند و نتوانستند از کسی یاری طلبند! |
﴿46﴾ همچنین قوم نوح را پیش از آنها هلاک کردیم، چرا که قوم فاسقی بودند! |
﴿47﴾ و ما آسمان را با قدرت بنا کردیم، و همواره آن را وسعت می‌بخشیم! |
﴿48﴾ و زمین را گستردیم، و چه خوب گستراننده‌ای هستیم! |
﴿49﴾ و از هر چیز دو جفت آفریدیم، شاید متذکّر شوید! |
﴿50﴾ پس به سوی خدا بگریزید، که من از سوی او برای شما بیم‌دهنده‌ای آشکارم! |
﴿51﴾ و با خدا معبود دیگری قرار ندهید، که من برای شما از سوی او بیم‌دهنده‌ای آشکارم! |
﴿52﴾ این گونه است که هیچ پیامبری قبل از اینها بسوی قومی فرستاده نشد مگر اینکه گفتند: «او ساحر است یا دیوانه!» |
﴿53﴾ آیا یکدیگر را به آن سفارش می‌کردند (که همه چنین تهمتی بزنند)؟! نه، بلکه آنها قومی طغیانگرند. |
﴿54﴾ حال که چنین است از آنها روی بگردان که هرگز در خور ملامت نخواهی بود؛ |
﴿55﴾ و پیوسته تذکّر ده، زیرا تذکّر مؤمنان را سود می‌بخشد. |
﴿56﴾ من جنّ و انس را نیافریدم جز برای اینکه عبادتم کنند (و از این راه تکامل یابند و به من نزدیک شوند)! |
﴿57﴾ هرگز از آنها روزی نمی‌خواهم، و نمی‌خواهم مرا اطعام کنند! |
﴿58﴾ خداوند روزی‌دهنده و صاحب قوّت و قدرت است! |
﴿59﴾ و برای کسانی که ستم کردند، سهم بزرگی از عذاب است همانند سهم یارانشان (از اقوام ستمگر پیشین)؛ بنابر این عجله نکنند! |
﴿60﴾ پس وای بر کسانی که کافر شدند از روزی که به آنها وعده داده می‌شود! |