﴿1﴾ الر، این آیات کتاب، و قرآن مبین است. |
﴿2﴾ کافران (هنگامی که آثار شوم اعمال خود را ببینند،) چه بسا آرزو می‌کنند که ای کاش مسلمان بودند! |
﴿3﴾ بگذار آنها بخورند، و بهره گیرند، و آرزوها آنان را غافل سازد؛ ولی بزودی خواهند فهمید! |
﴿4﴾ ما اهل هیچ شهر و دیاری را هلاک نکردیم مگر اینکه اجل معیّن (و زمان تغییر ناپذیری) داشتند! |
﴿5﴾ هیچ گروهی از اجل خود پیشی نمی‌گیرد؛ و از آن عقب نخواهد افتاد! |
﴿6﴾ و گفتند: «ای کسی که «ذکر» [= قرآن] بر او نازل شده، مسلماً تو دیوانه‌ای! |
﴿7﴾ اگر راست می‌گویی، چرا فرشتگان را نزد ما نمی‌زوری؟!» |
﴿8﴾ (امّا اینها باید بدانند) ما فرشتگان را، جز بحق، نازل نمی‌کنیم،؛و هرگاه نازل شوند، دیگر به اینها مهلت داده نمی‌شود (؛و در صورت انکار، به عذاب الهی نابود می‌گردند)! |
﴿9﴾ ما قرآن را نازل کردیم؛ و ما بطور قطع نگهدار آنیم! |
﴿10﴾ ما پیش از تو (نیز) پیامبرانی در میان امّتهای نخستین فرستادیم. |
﴿11﴾ هیچ پیامبری به سراغ آنها نمی‌آمد مگر اینکه او را مسخره می‌کردند. |
﴿12﴾ ما اینچنین (و از هر طریق ممکن) قرآن را به درون دلهای مجرمان راه می‌دهیم! |
﴿13﴾ (اما با این حال،) آنها به آن ایمان نمی‌آورند؛ روش اقوام پیشین نیز چنین بود! |
﴿14﴾ و اگر دری از آسمان به روی آنان بگشاییم، و آنها پیوسته در آن بالا روند... |
﴿15﴾ باز می‌گویند: «ما را چشم‌بندی کرده‌اند؛ بلکه ما (سر تا پا) سحر شده‌ایم!» |
﴿16﴾ ما در آسمان برجهایی قرار دادیم؛ و آن را برای بینندگان آراستیم. |
﴿17﴾ و آن را از هر شیطان رانده شده‌ای حفظ کردیم؛ |
﴿18﴾ مگر آن کس که استراق سمع کند (و دزدانه گوش فرا دهد) که «شهاب مبین» او را تعقیب می‌کند (و می‌راند) |
﴿19﴾ و زمین را گستردیم؛ و در آن کوه‌های ثابتی افکندیم؛ و از هر گیاه موزون، در آن رویاندیم؛ |
﴿20﴾ و برای شما انواع وسایل زندگی در آن قرار دادیم؛ همچنین برای کسانی که شما نمی‌توانید به آنها روزی دهید! |
﴿21﴾ و خزائن همه چیز، تنها نزد ماست؛ ولی ما جز به اندازه معیّن آن را نازل نمی‌کنیم! |
﴿22﴾ ما بادها را برای بارور ساختن (ابرها و گیاهان) فرستادیم؛ و از آسمان آبی نازل کردیم، و شما را با آن سیراب ساختیم؛ در حالی که شما توانایی حفظ و نگهداری آن را نداشتید! |
﴿23﴾ ماییم که زنده می‌کنیم و می‌میرانیم؛ و ماییم وارث (همه جهان)! |
﴿24﴾ ما، هم پیشینیان شما را دانستیم؛ و هم متأخّران را! |
﴿25﴾ پروردگار تو، قطعاً آنها را (در قیامت) جمع و محشور می‌کند؛ چرا که او حکیم و داناست! |
﴿26﴾ ما انسان را از گِل خشکیده‌ای (همچون سفال) که از گِل بد بوی (تیره رنگی) گرفته شده بود آفریدیم! |
﴿27﴾ و جن را پیش از آن، از آتش گرم و سوزان خلق کردیم! |
﴿28﴾ و (به خاطر بیاور) هنگامی که پروردگارت به فرشتگان گفت: «من بشری را از گل خشکیده‌ای که از گل بدبویی گرفته شده، می‌آفرینم. |
﴿29﴾ هنگامی که کار آن را به پایان رساندم، و در او از روح خود (یک روح شایسته و بزرگ) دمیدم، همگی برای او سجده کنید!» |
﴿30﴾ همه فرشتگان، بی استثنا، سجده کردند... |
﴿31﴾ جز ابلیس، که ابا کرد از اینکه با سجده‌کنندگان باشد. |
﴿32﴾ (خداوند) فرمود: «ای ابلیس! چرا با سجده‌کنندگان نیستی؟!» |
﴿33﴾ گفت: «من هرگز برای بشری که او را از گل خشکیده‌ای که از گل بدبویی گرفته شده است آفریده‌ای، سجده نخواهم کرد!» |
﴿34﴾ فرمود: «از صف آنها [= فرشتگان] بیرون رو، که رانده‌شده‌ای (از درگاه ما!). |
﴿35﴾ و لعنت (و دوری از رحمت حق) تا روز قیامت بر تو خواهد بود!» |
﴿36﴾ گفت: «پروردگارا! مرا تا روز رستاخیز مهلت ده (و زنده بگذار!)» |
﴿37﴾ فرمود: «تو از مهلت یافتگانی! |
﴿38﴾ (امّا نه تا روز رستاخیز، بلکه) تا روز وقت معیّنی.» |
﴿39﴾ گفت: «پروردگارا! چون مرا گمراه ساختی، من (نعمتهای مادّی را) در زمین در نظر آنها زینت می‌دهم، و همگی را گمراه خواهم ساخت، |
﴿40﴾ مگر بندگان مخلصت را.» |
﴿41﴾ فرمود: «این راه مستقیمی است که بر عهده من است (و سنّت همیشگیم)... |
﴿42﴾ که بر بندگانم تسلّط نخواهی یافت؛ مگر گمراهانی که از تو پیروی می‌کنند؛ |
﴿43﴾ و دوزخ، میعادگاه همه آنهاست! |
﴿44﴾ هفت در دارد؛ و برای هر دری، گروه معیّنی از آنها تقسیم شده‌اند! |
﴿45﴾ به یقین، پرهیزگاران در باغها(ی سرسبز بهشت) و در کنار چشمه‌ها هستند. |
﴿46﴾ (فرشتگان به آنها می‌گویند:) داخل این باغها شوید با سلامت و امنیّت! |
﴿47﴾ هر گونه غلِّ [= حسد و کینه و دشمنی] را از سینه آنها برمی‌کنیم (و روحشان را پاک می‌سازیم)؛ در حالی که همه برابرند، و بر تختها روبه‌روی یکدیگر قرار دارند. |
﴿48﴾ هیچ خستگی و تعبی در آنجا به آنها نمی‌رسد، و هیچ گاه از آن اخراج نمی‌گردند! |
﴿49﴾ بندگانم را آگاه کن که من بخشنده مهربانم! |
﴿50﴾ و (اینکه) عذاب و کیفر من، همان عذاب دردناک است! |
﴿51﴾ و به آنها از مهمانهای ابراهیم خبر ده! |
﴿52﴾ هنگامی که بر او وارد شدند و سلام کردند؛ (ابراهیم) گفت: «ما از شما بیمناکیم!» |
﴿53﴾ گفتند: «نترس، ما تو را به پسری دانا بشارت می‌دهیم!» |
﴿54﴾ گفت: «آیا به من (چنین) بشارت می‌دهید با اینکه پیر شده‌ام؟! به چه چیز بشارت می‌دهید؟!» |
﴿55﴾ گفتند: «تو را به حق بشارت دادیم؛ از مأیوسان مباش!» |
﴿56﴾ گفت: «جز گمراهان، چه کسی از رحمت پروردگارش مأیوس می‌شود؟!» |
﴿57﴾ (سپس) گفت: «مأموریت شما چیست ای فرستادگان خدا؟» |
﴿58﴾ گفتند: «ما به سوی قومی گنهکار مأموریت یافته‌ایم (تا آنها را هلاک کنیم)! |
﴿59﴾ مگر خاندان لوط، که همگی آنها را نجات خواهیم داد... |
﴿60﴾ بجز همسرش، که مقدّر داشتیم از بازماندگان (در شهر، و هلاک‌شوندگان) باشد!» |
﴿61﴾ هنگامی که فرستادگان (خدا) به سراغ خاندان لوط آمدند... |
﴿62﴾ (لوط) گفت: «شما گروه ناشناسی هستید!» |
﴿63﴾ گفتند: «ما همان چیزی را برای تو آورده‌ایم که آنها [= کافران] در آن تردید داشتند (آری،) ما مأمور عذابیم)! |
﴿64﴾ ما واقعیّت مسلّمی را برای تو آورده‌ایم؛ و راست می‌گوییم! |
﴿65﴾ پس، خانواده‌ات را در اواخر شب با خود بردار، و از اینجا ببر؛ و خودت به دنبال آنها حرکت کن؛ و کسی از شما به پشت سر خویش ننگرد؛ مأمور هستید بروید!» |
﴿66﴾ و ما به لوط این موضوع را وحی فرستادیم که صبحگاهان، همه آنها ریشه‌کن خواهند شد. |
﴿67﴾ (از سوی دیگر،) اهل شهر (از ورود میهمانان با خبر شدند، و بطرف خانه لوط) آمدند در حالی که شادمان بودند. |
﴿68﴾ (لوط) گفت: «اینها میهمانان منند؛ آبروی مرا نریزید! |
﴿69﴾ و از خدا بترسید، و مرا شرمنده نسازید!» |
﴿70﴾ گفتند: «مگر ما تو را از جهانیان نهی نکردیم (و نگفتیم کسی را به میهمانی نپذیر؟!» |
﴿71﴾ گفت: «دختران من حاضرند، اگر می‌خواهید کار صحیحی انجام دهید (با آنها ازدواج کنید، و از گناه و آلودگی بپرهیزید!)» |
﴿72﴾ به جان تو سوگند، اینها در مستی خود سرگردانند (و عقل و شعور خود را از دست داده‌اند)! |
﴿73﴾ سرانجام، هنگام طلوع آفتاب، صیحه (مرگبار -بصورت صاعقه یا زمین‌لرزه-) آنها را فراگرفت! |
﴿74﴾ سپس (شهر و آبادی آنها را زیر و رو کردیم؛) بالای آن را پایین قرار دادیم؛ و بارانی از سنگ بر آنها فرو ریختیم! |
﴿75﴾ در این (سرگذشت عبرت‌انگیز)، نشانه‌هایی است برای هوشیاران! |
﴿76﴾ و ویرانه‌های سرزمین آنها، بر سر راه (کاروانها)، همواره ثابت و برقرار است؛ |
﴿77﴾ در این، نشانه‌ای است برای مؤمنان! |
﴿78﴾ «اصحاب الأیکه» [= صاحبان سرزمینهای پردرخت = قوم شعیب] مسلماً قوم ستمگری بودند! |
﴿79﴾ ما از آنها انتقام گرفتیم؛ و (شهرهای ویران شده) این دو [= قوم لوط و اصحاب الأیکه] بر سر راه (شما در سفرهای شام)، آشکار است! |
﴿80﴾ و «اصحاب حجر» [= قوم ثمود] پیامبران را تکذیب کردند! |
﴿81﴾ ما آیات خود را به آنان دادیم؛ ولی آنها از آن روی گرداندند! |
﴿82﴾ آنها خانه‌های امن در دل کوه‌ها می‌تراشیدند. |
﴿83﴾ امّا سرانجام صیحه (مرگبار)، صبحگاهان آنان را فرا گرفت؛ |
﴿84﴾ و آنچه را به دست آورده بودند، آنها را از عذاب الهی نجات نداد! |
﴿85﴾ ما آسمانها و زمین و آنچه را میان آن دو است، جز بحق نیافریدیم؛ و ساعت موعود [= قیامت] قطعاً فرا خواهد رسید (و جزای هر کس به او می‌رسد)! پس، از آنها به طرز شایسته‌ای صرف‌نظر کن (و آنها را بر نادانیهایشان ملامت ننما)! |
﴿86﴾ به یقین، پروردگار تو، آفریننده آگاه است! |
﴿87﴾ ما به تو سوره حمد و قرآن عظیم دادیم! |
﴿88﴾ (بنابر این،) هرگز چشم خود را به نعمتهای (مادّی)، که به گروه‌هایی از آنها [= کفّار] دادیم، میفکن! و بخاطر آنچه آنها دارند، غمگین مباش! و بال (عطوفت) خود را برای مؤمنین فرود آر! |
﴿89﴾ و بگو: «من انذارکننده آشکارم!» |
﴿90﴾ (ما بر آنها عذابی می‌فرستیم) همان گونه که بر تجزیه‌گران (آیات الهی) فرستادیم! |
﴿91﴾ همانها که قرآن را تقسیم کردند (؛آنچه را به سودشان بود پذیرفتند، و آنچه را بر خلاف هوسهایشان بود رها نمودند)! |
﴿92﴾ به پروردگارت سوگند، (در قیامت) از همه آنها سؤال خواهیم کرد... |
﴿93﴾ از آنچه عمل می‌کردند! |
﴿94﴾ آنچه را مأموریت داری، آشکارا بیان کن! و از مشرکان روی گردان (و به آنها اعتنا نکن)! |
﴿95﴾ ما شرّ استهزاکنندگان را از تو دفع خواهیم کرد؛ |
﴿96﴾ همانها که معبود دیگری با خدا قرار دادند؛ امّا بزودی می‌فهمند! |
﴿97﴾ ما می‌دانیم سینه‌ات از آنچه آنها می‌گویند تنگ می‌شود (و تو را سخت ناراحت می‌کنند). |
﴿98﴾ (برای دفع ناراحتی آنان) پروردگارت را تسبیح و حمد گو! و از سجده‌کنندگان باش! |
﴿99﴾ و پروردگارت را عبادت کن تا یقین [= مرگ] تو فرا رسد! |